Właśnie wróciłem ze szczytu i ciągle nie mogę uwierzyć, że udało mi się zdobyć swój pierwszy czterotysięcznik! Breithorn (4164m) to rzeczywiście jeden z najłatwiejszych szczytów powyżej 4000m w Alpach, ale nie oznacza to, że jest to spacer po parku. Chcę podzielić się z Wami całym doświadczeniem - od przygotowań przez sam wspinaczkę po niezapomniane wrażenia na szczycie.

Breithorn nazywany jest często "czterotysięcznikiem dla początkujących" i faktycznie - to idealna góra na pierwszy kontakt z wysokogórską wspinaczką. Dzięki kolejkom linowym z Zermatt można dostać się do Matterhorn Glacier Paradise na wysokość 3883m, co oznacza, że do szczytu zostaje do pokonania około 680 metrów łącznego przewyższenia (tam i z powrotem), gdyż trasa na początku prowadzi w dół zanim zacznie iść do góry. To sprawia, że wspinaczka jest dostępna dla osób bez ekstensywnego doświadczenia alpinistycznego, ale wymaga dobrej kondycji fizycznej.

Szczyt leży na granicy szwajcarsko-włoskiej i oferuje spektakularne widoki na Matterhorn, Monte Rosa i masyw Mont Blanc. Breithorn był pierwszy raz zdobyty w 1813 roku i od tego czasu stał się jednym z najpopularniejszych szczytów w regionie.

Przygoda zaczyna się już w Zermatt. Kolejki linowe do Matterhorn Glacier Paradise (Klein Matterhorn) to prawdziwe wydarzenie samo w sobie. Cała podróż składa się z trzech etapów i zajmuje około 46 minut:

: Zermatt → Furi (7 minut, kolejki co 5 minut)

: Furi → Trockener Steg (10 minut, kolejki co 30 minut)

: Trockener Steg → Klein Matterhorn (11 minut, kolejki co 5 minut)

Już podczas jazdy kolejkami widoki robią ogromne wrażenie. Widać lodowce, szczyt Matterhorna i cały masyw wysokogórski. Na Klein Matterhorn (3883m) znajduje się najwyżej położona stacja kolejki linowej w Europie, otoczona 38 czterotysięcznikami i 14 lodowcami.

Ważne jest, aby wyruszyć wcześnie rano - najlepiej pierwszymi kolejkami około 8:00. Po pierwsze, warunki śniegowe rano są znacznie lepsze, po drugie unikniemy tłumów turystów, a po trzecie minimalizujemy ryzyko pogorszenia się pogody w ciągu dnia.

Niezbędny sprzęt na czerwcową wyprawę

Czerwiec w wysokich Alpach to jeszcze zimowe warunki na wysokości powyżej 4000m, ale temperatury są już znacznie łagodniejsze niż w pełni zimy. Odpowiedni sprzęt to nadal kwestia bezpieczeństwa, ale można zoptymalizować wagę i objętość.

Na szczęście na Breithorn w czerwcu nie potrzebowaliśmy kasku ani urządzenia asekuracyjnego - trasa jest stosunkowo bezpieczna pod względem spadających kamieni, a technicznie nie wymaga asekuracji.

Temperatura oscylowała w okolicach 0°C, co pozwoliło na znaczne odchudzenie bagażu:

Techniki wiązania się liną w zespole dwuosobowym

Ponieważ szliśmy we dwójkę, musiałem opanować podstawowe techniki poruszania się w zespole linowym na lodowcu. Na szczęście na naszej trasie nie napotkaliśmy widocznych szczelin, ale przygotowanie i znajomość technik to podstawa bezpieczeństwa.

Linę dzieli się na trzy części w kształcie "Z". Każda osoba wiąże się na jednym z końców liny węzłem ósemkowym do karabinka na brzusznej pętli uprzęży. 

Odległość między wspinaczami powinna wynosić minimum 12-16 metrów

 - to pozwala na swobodne poruszanie się i daje szansę na zatrzymanie partnera w przypadku wpadnięcia do szczeliny.

Na głównej linie między nami zawiązaliśmy kilka węzłów ósemkowych. W przypadku upadku węzły te mogą zagrzebać się w śniegu i pomóc zatrzymać spadającą osobę. Pętle węzłów muszą być na tyle duże, aby można było przez nie przepchnąć trzonek czekana podczas ewentualnej akcji ratunkowej.

Sama wspinaczka - od Klein Matterhorn do szczytu

Start z Klein Matterhorn na wysokości 3883m to już samo w sobie niesamowite doświadczenie. Znajdujemy się w sercu lodowcowego świata, otoczeni czterotysięcznikami. W czerwcu temperatura na starcie wynosiła około 0°C - idealne warunki do wspinaczki.

Zakładanie raków Grivel Air Tech było proste i szybkie dzięki ich przemyślanej konstrukcji. 

Przerwa na przygotowanie sprzętu, założenie raków i związanie się liną

 zajęła nam około 15 minut. To dobry moment na sprawdzenie wszystkich zapięć i upewnienie się, że raki dobrze pasują do butów.

Pierwsze kilkaset metrów to spacer w dół przez 

 - tutaj trasa schodzi nieco, co oznacza że faktyczne przewyższenie do pokonania jest większe niż teoretyczna różnica wysokości między stacją a szczytem. Lodowiec w czerwcu był spektakularny - stabilny, bez widocznych szczelin na naszej trasie.

Po przejściu dolnej części plateau zaczyna się właściwa wspinaczka stromym (około 35°) zboczem firnu w kierunku grzbietu szczytowego. To tutaj po raz pierwszy poczułem prawdziwy alpejski klimat. Każdy krok wymaga koncentracji, a technika 

 (wszystkie punkty raków w kontakcie z powierzchnią) staje się kluczowa.

. Co 50-100 metrów przewyższenia robiliśmy krótkie przerwy na złapanie oddechu. Oddech staje się nieco szybszy, ale w czerwcu przy 0°C warunki są naprawdę komfortowe do wspinaczki.

Grzbiet szczytowy Breithorn to już prawdziwa górska przygoda. Ostatnie metry to najstromszy fragment, wymagający użycia czekana Climbing Technology nie tylko do równowagi, ale też do dodatkowego punktu oparcia. Zejście później okazało się strome, ale przy stabilnych warunkach śnieżnych całkowicie bezpieczne.

I nagle jestem na szczycie! 4164 metry nad poziomem morza - mój pierwszy czterotysięcznik!

Trudno opisać słowami emocje, które towarzyszą pierwszemu stanięciu na tak wysokim szczycie. 

Panorama jest absolutnie zapierająca dech w piersiach

 - Matterhorn wznosi się majestatycznie po drugiej stronie doliny, masyw Monte Rosa błyszczy w słońcu, a w oddali widać Mont Blanc. 

360-stopniowy widok na najpiękniejsze szczyty Alp

 - to coś, czego żadne zdjęcie nie jest w stanie oddać.

 - robiąc pamiątkowe zdjęcia, podziwiając widoki i po prostu chłonąc atmosferę miejsca. 

Świadomość, że stoję wyżej niż wszystkie góry w Polsce

 była niesamowita. Temperatura na szczycie wynosiła około -2°C, ale przy słabym wietrze w softshellowej bluzie było całkowicie komfortowo.

Choroba wysokościowa dopadła nas dopiero pod sam koniec trasy

 - po powrocie do Klein Matterhorn poczułem 

. To typowy objaw choroby wysokościowej, ale na szczęście bardzo łagodny. Podczas samej wspinaczki czuliśmy się świetnie, a jedyne oznaki wysokości to nieco szybsze zmęczenie i konieczność robienia częstszych przerw na odetchnięcie.

Zejście było strome, ale przy stabilnych czerwcowych warunkach śnieżnych całkowicie bezpieczne. 

Nie napotkaliśmy żadnych szczelin na trasie

, co czyniło wyprawę znacznie mniej stresującą pod względem bezpieczeństwa.

Breithorn to idealna góra na rozpoczęcie przygody z wysokogórską wspinaczką. 

Daje prawdziwy smak alpinizmu bez ekstremalnego ryzyka

, pozwala poznać swoje reakcje na wysokość i nauczyć się podstawowych technik poruszania się po lodowcu. 

, a poczucie accomplishment po zdobyciu pierwszego czterotysięcznika jest nie do opisania.

: Mimo że technicznie Breithorn nie jest trudne, 680m przewyższenia na wysokości wymaga dobrej kondycji. 4-6 tygodni regularnego treningu cardio przed wyprawą to minimum.

: Jeśli to Twój pierwszy kontakt z wysokogórską wspinaczką, koniecznie idź z przewodnikiem lub doświadczonym partnerem. 

: Sprawdzaj prognozy i bądź gotowy na zmianę planów. 

W górach pogoda zmienia się błyskawicznie

: Dobrej jakości raki (jak Grivel Air Tech) i czekan (jak CT Alpine Plus) to inwestycja na lata. Nie oszczędzaj na podstawowym sprzęcie bezpieczeństwa.

Góry nikąd nie uciekną, a Twoje bezpieczeństwo jest najważniejsze

Breithorn dał mi niesamowity wgląd w świat wysokogórskiej wspinaczki. 

 - już planuję kolejne czterotysięczniki! Jeśli myślisz o swojej pierwszej wysokogórskiej wyprawie, Breithorn w czerwcu to doskonały wybór. Przygotuj się dobrze, szanuj górę i ciesz się każdą chwilą - to doświadczenie zostanie z Tobą na zawsze.

Czy planujecie swoje pierwsze wielkie góry? Piszcie w komentarzach - chętnie podzielę się dodatkowymi wskazówkami!

Mój pierwszy czterotysięcznik