W ostatni weekend razem z moim czterolatkiem wybraliśmy się na niezwykłą, rodzinną wycieczkę po Bajkowym Szlaku Utopca w Brennej. To magiczna trasa, pełna legend, bajkowych rzeźb i niezwykłych widoków – idealna na aktywny dzień w Beskidach z dzieciakiem żądnym przygód!

Szlak rozciąga się przez malowniczą Dolinę Hołcyny, prowadzi pod szczytem Grabowej aż do Chaty Grabowej i dalej do Leśnicy. Na trasie czeka aż 10 drewnianych rzeźb postaci z mitologii słowiańskiej i lokalnych baśni, 

. Południca, Rusałka, Strzygoń, Nocnica i oczywiście sam Utopiec – maskotka Brennej. Każdej rzeźbie towarzyszy krótka opowieść, którą z zainteresowaniem czytaliśmy razem z synem. Dodatkowo na szlaku można rozwiązywać zagadki terenowe i zbierać pieczątki do specjalnych książeczek dla dzieci. Fantastyczny pomysł na zabawę i edukację w jednym.

Nasza trasa: od trzeciej rzeźby poprzez Chatę Grabową i wieżę widokową

	•	Wędrówkę rozpoczęliśmy od trzeciej rzeźby (parking przy ul. Hołcyna to świetna baza wypadowa i tam właśnie zaparkowaliśmy auto).

	•	Spacerowaliśmy ścieżką przez las, odkrywając kolejne rzeźby i słuchając bajek. Dziecko było podekscytowane każdą kolejną postacią!

	•	Głównym punktem była Chata Grabowa – prywatne schronisko na 850 m n.p.m., z tarasem widokowym, placem zabaw i magicznym Ogrodem Bajek tuż obok. Tam zrobiliśmy dłuższą przerwę na pyszny obiad i słynne rogaliki z jagodami. Widoki stamtąd zapierają dech w piersiach.

	•	Po odpoczynku ruszyliśmy zielonym szlakiem na wieżę widokową na Starym Groniu. To zaledwie ok. 2 km dalej, ale szlak jest dobrze przygotowany nawet dla młodszych piechurów.

	•	Powrót prowadził do centrum Brennej zielonym szlakiem, a wracając po samochód przeszliśmy jeszcze przez pierwszą i drugą rzeźbę, zamykając pętlę.

	•	Nasz spacer zajął około 5 godzin, ale sporą część tego czasu spędziliśmy na rekreacji przy Chacie Grabowej (świetne miejsce na dłuższy, rodzinny popas!).

	•	Przeszliśmy około 15 km (łącznie z odcinkiem po centrum Brennej) i pokonaliśmy 570 m przewyższenia – wyzwanie dla nóg dorosłych, ale czterolatek nie narzekał, bo nuda mu nie groziła!

	•	Trasa jest częściowo asfaltowa i przez las – polecam wygodne buty i zabranie plecaka z wodą oraz przekąskami.

To świetna propozycja nie tylko dla rodzin z dziećmi – mnóstwo tu atrakcji edukacyjnych, krajobrazów i okazji do wspólnej zabawy. Młodsze dzieci najlepiej wziąć w nosidełku lub wózku na odcinku Dolina Hołcyny – Chata Grabowa, natomiast starszaki poradzą sobie z całą pętlą.

Bajkowy Szlak Utopca w Brennej zachwyca oryginalnymi rzeźbami, ciekawostkami słowiańskimi i kontaktami z przyrodą. To idealne miejsce na dzień pełen ruchu, śmiechu i bajkowego czaru – wrócimy tu na pewno, bo odkrywanie gór i legend to przygoda, która nigdy się nie nudzi!

Bajkowa wyprawa z dzieckiem na Szlaku Utopca w Brennej

Każdy miłośnik gór prędzej czy później staje przed pytaniem: co dalej? Gdy zwykłe szlaki turystyczne przestają już dostarczać emocji, a pragnienie większej dawki adrenaliny narasta, warto rozważyć via ferraty. Moja pierwsza przygoda z "żelazną drogą" rozpoczęła się właśnie na Skalke w Słowacji – i muszę przyznać, że nie mogłem wybrać lepszego miejsca na ten debiut.

Via ferrata, w dosłownym tłumaczeniu z włoskiego oznaczająca "żelazną drogę", to szlak górski o charakterze wspinaczkowym, zabezpieczony stalową liną poręczową służącą do autoasekuracji. To coś pośredniego między zwykłą turystyką górską a wspinaczką skalną – daje możliwość bezpiecznego poruszania się po eksponowanym terenie skalnym przy użyciu specjalistycznego sprzętu.

Historia via ferrat sięga XVII wieku, ale prawdziwy rozwój nastąpił podczas I wojny światowej w Dolomitach, gdzie tego typu trasy służyły przemieszczaniu się wojsk. Dziś via ferraty to popularna forma aktywności turystycznej, łącząca piękne widoki z dozą adrenaliny.

Skalka pri Kremnici, wznosi się na wysokość 1231 m n.p.m. i jest częścią masywu Gór Kremnickich na Słowacji. To miejsce oferuje jedne z najbardziej różnorodnych i atrakcyjnych via ferrat w tym regionie, co czyni je idealnym wyborem dla początkujących.

Kompleks ferrat na Skalke składa się z dwóch głównych grup tras oddalonych od siebie o 850 metrów:

Przed wyruszeniem na pierwszą via ferratę musiałem zaopatrzyć się w odpowiedni sprzęt. Bez tego wyposażenia wejście na trasę jest niemożliwe i skrajnie niebezpieczne.

 – absolutnie niezbędny element ochrony głowy przed spadającymi kamieniami i urazami podczas kontaktu ze skałą. Na via ferratach często zdarza się, że osoby powyżej nas mogą nieumyślnie strącić odłamki skalne.

 – służy do połączenia z lonżą via ferrata. Uprząże dedykowane na via ferraty różnią się od wspinaczkowych – są lżejsze, mają mniej wyściółki i specjalną konstrukcję punktu wiązania wyniesionego powyżej pasa. To pozwala na odpowiednie wypozycjonowanie użytkownika w razie ewentualnego odpadnięcia.

 – kluczowy element całego systemu bezpieczeństwa. Lonża ma kształt litery Y i składa się z dwóch elastycznych ramion zakończonych specjalnymi karabinkami oraz absorbera energii, który w razie upadku pochłania energię zatrzymania. Jeśli absorber został kiedykolwiek uruchomiony (co zazwyczaj jest oznaczone na etykiecie), lonża musi zostać wymieniona.

 – choć nie są obowiązkowe, zdecydowanie warto je mieć. Chronia dłonie przed otarciami podczas kontaktu ze stalową liną i zapewniają lepszy chwyt. Najlepsze są rękaviczki z wewnętrzną skórzaną wyściółką, dostępne zarówno pełne jak i bezpalczaste.

 – idealne są lekkie buty podejściowe z dobrze wyprofilowaną podeszwą Vibram, posiadające płaską strefę wspinaczkową na czubku. Generalnie lepsze są buty z odkrytą kostką, które zapewniają większą swobodę podczas wspinaczki.

 – przydatna do odpoczynku na trasie, szczególnie jeśli lonża nie posiada dodatkowego punktu do zawieszenia się.

 – 80-metrowy wiszący most rozpięty między dwoma skałami na wysokości 40 metrów nad ziemią. To jedna z najdłuższych tego typu konstrukcji w Europie i prawdopodobnie najbardziej widowiskowa część całego kompleksu. Poziom trudności A oznacza, że praktycznie każdy może go przejść, ale ekspozycja robi wrażenie.

 – główna ferrata w tej lokalizacji. Długie, ciekawe przejście przez naturalny komin skalny. To trasa o średniej trudności, wymagająca nieco więcej umiejętności i sił niż poprzednia.

 – bardzo krótka trasa trawersująca jedną z pomniejszych skał. Idealna na rozgrzewkę przed trudniejszymi trasami.

 – najtrudniejsza ferrata w tej lokalizacji. Stroma, miejscami przewieszona wspinaczka na szczyt wysokiej skały. To trasa tylko dla bardzo doświadczonych osób.

To nowszy kompleks otwarty w 2020 roku, bardziej przypominający park linowy niż tradycyjną via ferratę. Znajduje się tu kilka tras o różnej skali trudności, w tym najtrudniejsza trasa na Słowacji:

 – ekstremalnie trudna trasa przeznaczona jedynie dla osób ze sporym doświadczeniem wspinaczkowym. Stopień trudności F to najwyższy poziom na słowackiej skali.

 – główna trasa o długości 100 metrów, trawersująca masyw skalny i połączona różnymi elementami technicznymi jak "ptasie gniazda", belki, wahadła czy mosty linowe.

Wybierając się na pierwszą via ferratę, czułem mieszankę podekscytowania i zdenerwowania. Skalka okazała się idealnym miejscem na ten debiut – różnorodność tras pozwoliła na stopniowe poznawanie tego sposobu aktywności.

Zacząłem od najłatwiejszych tras poziomu A/B, aby oswoić się ze sprzętem i techniką przepinania lonży. Najważniejszą zasadą bezpieczeństwa, którą szybko przyswoiłem, było utrzymywanie ciągłości asekuracji – jeden karabinek zawsze musi być wpięty w stalową linę.

Najbardziej zapadł mi w pamięć przejść przez słynny 80-metrowy "tybetański" most. Mimo że technicznie bardzo łatwy (poziom A), psychicznie stanowił nie lada wyzwanie. Spojrzenie w dół na 40 metrów pustki pod stopami wywołało pierwsze prawdziwe mrowienie w brzuchu.

Ekspozycja była znacznie większa niż na jakichkolwiek szlakach turystycznych, z którymi miałem wcześniej do czynienia. To właśnie ta różnica sprawia, że via ferraty są tak wciągające – połączenie bezpieczeństwa płynącego ze stałej asekuracji z emocjami wynikającymi z ekspozycji.

Bardzo doceniłem możliwość wypożyczenia sprzętu na miejscu. Za 10 euro na 4 godziny otrzymałem kompletny zestaw: uprząż, kask i lonżę z absorberem. To doskonała opcja dla osób, które dopiero sprawdzają, czy via ferraty są dla nich.

 – nie próbuj od razu najtrudniejszych ferrat. Stopień A lub B to idealny poziom na pierwszy raz.

 – jeśli to możliwe, idź z kimś, kto już miał do czynienia z via ferratami. Pomoże to szybko przyswoić podstawy i zapewni wsparcie w trudnych momentach.

 – via ferraty w deszczu czy mgle są niebezpieczne. Lepiej przełożyć wyjście na lepsze warunki.

 – daje to więcej czasu na ukończenie trasy i uniknięcie ewentualnych burz popołudniowych.

 – lepiej wybrać trasę, która wydaje się łatwiejsza, niż utknąć w połowie trudnej ferraty.

Pierwsza via ferrata na Skalke w Słowacji okazała się niezapomnianym doświadczeniem. Kompleks tras o różnym poziomie trudności, spektakularne widoki i dobrze rozwinięta infrastruktura sprawiają, że to miejsce idealnie nadaje się dla osób rozpoczynających przygodę z via ferratami.

Via ferraty to doskonały sposób na odkrycie nowego wymiaru górskiej aktywności – dają możliwość bezpiecznego poznania ekspozycji i emocji towarzyszących wspinaczce, bez konieczności posiadania zaawansowanych umiejętności wspinaczkowych. Skalke pokazała mi, że "żelazne drogi" mogą być zarówno dostępne dla początkujących, jak i stanowić wyzwanie dla doświadczonych wspinaczy.

Czy to była moja ostatnia via ferrata? Zdecydowanie nie! Skalke na Słowacji okazała się idealnym miejscem na rozpoczęcie tej przygody.

Moja pierwsza via ferrata

Rozpoczynam Raporty Finansowe: Mój Pierwszy Krok w Inwestowaniu z XTB

Od pewnego czasu nosiłem się z zamiarem wprowadzenia na blogu cyklicznych raportów finansowych, które będą dokumentować moją drogę do budowania kapitału i rozwijania umiejętności inwestycyjnych. Dziś startuję z pierwszym wpisem tego typu!

Do inwestowania używam platformy XTB, która oferuje szeroki wybór instrumentów finansowych i proste, przejrzyste zarządzanie portfelem. Stawiam na systematyczność — co miesiąc wpłacam 100PLN. Start mały, ale regularny, bo wierzę, że systematyczne inwestowanie przynosi największe efekty w dłuższej perspektywie.

. To mój bazowy wybór na początek przygody, który pozwala mi obserwować rozwój portfela przy niskim poziomie ryzyka i sprawdzonej marce.

Na dzień dzisiejszy (30.07.2025) stan mojego portfela wynosi 

. Dla mnie to solidna motywacja do dalszego systematycznego inwestowania i porównywania efektów w kolejnych miesiącach.

Już za miesiąc kolejna aktualizacja! Jeśli masz pytania dotyczące mojego podejścia lub chcesz porozmawiać o własnych inwestycjach — zostaw komentarz lub napisz do mnie bezpośrednio.

Trzymaj kciuki za kolejne zyski i do zobaczenia w następnym raporcie!

Raport Finansowy Lipiec 2025

Niecodzienne widoki, spontaniczne przygody i smak Włoch w pigułce – od malowniczych miasteczek nad jeziorem Como, przez tętniący życiem Mediolan, aż po alpejskie wspinaczki na Breithorn.

12 czerwca 2025, godz. 19:00 lot do Mediolanu, odbiór Peugeota 2008 (bonus pakowności) i szybkie zakupy w Carrefourze. Nocny przejazd malowniczą drogą wzdłuż Como do Nesso. Przyjazd tuż po północy – zmęczeni, ale pełni ekscytacji na kolejne dni.

Poranny spacer po wąskich uliczkach Bellagio z widokiem na otoczone górami jezioro. Prom do Varenna, pizza w Victoria Grill i trekking do zamku Vezio z panoramą, która zapiera dech w piersiach. Po powrocie zakupy w Carrefourze w Como – śródziemnomorski klimat miesza się z codziennością.

1,5-godzinna podróż do stolicy mody. Duomo di Milano, ekskluzywna Galeria Vittorio Emanuele II (kawa w McDonald’s!), Muzeum Historii Naturalnej i spacer po dachu katedry (przygoda z multitool i dronem). Wieczór w spokojnym zakątku podkreśliło odkrycie polskiego piwa Edelmeister.

Regeneracja przy kawie i spacer nad brzegiem jeziora w Lecco. Kolejka linowa na Piani d’Erna (13 EUR/os.) i niezapomniany widok na miasto, jezioro i góry. Lekki dzień dla zregenerowania sił przed alpejskim wyzwaniem.

Pobudka o 3:15, ponad 3-godzinna droga samochodem przez Szwajcarię (niespodzianka na autostradzie: 86 zamiast 6 EUR). Pociąg do Zermatt, kolejka do Matterhorn Glacier Paradise (3 883 m) i wspinaczka z rakami i liną. Szczyt po 1 h 40 min, zachwycająca panorama Matterhornu i Monte Rosy. Zejście trudniejsze, ostatnie kilometry w tempie żółwia, ale satysfakcja bezcenna.

Prom z Bellagio do Bellano i spacer po drewnianych kładkach w kanionie Orrido di Bellano. Cannoli i kawa w lokalnej kawiarni, pierwszy kontakt z krystalicznym jeziorem Como na plaży w Bellano. Spacer mostkiem w Careno przy delikatnie zachmurzonym niebie i 24 °C – idealne zakończenie dnia pełnego naturalnych kontrastów.

Spontaniczny trekking (4 km, 220 m przewyższenia) do malowniczej kapliczki z widokiem na Lecco. Szczęście w lokalnej lodziarni: darmowy lód dla Witka jako wyraz włoskiej gościnności. Popołudnie na żwirowej plaży – leniwe chwile relaksu przed ostatnim etapem podróży.

Poranny wypad do Bergamo: kolejka na Città Alta, spacer brukowanymi uliczkami, Bazylika Santa Maria Maggiore i widok z murów miejskich. Ostateczne pożegnanie z autem przy 32 °C i lot powrotny – z sercami pełnymi wspomnień i motorem gotowym na kolejną wyprawę.

Ta tygodniowa wyprawa to miks kultury, przygody i natury: od urokliwych miasteczek Como, przez miejskie atrakcje Mediolanu i Bergamo, po alpejskie wyzwania na Breithorn. Każdy dzień to nowe doświadczenia, a włoska gościnność i krajobrazy zostaną w pamięci na długo.

Włoska Odyseja nad Jeziorem Como: Zwięzła Relacja z Podróży

Właśnie wróciłem ze szczytu i ciągle nie mogę uwierzyć, że udało mi się zdobyć swój pierwszy czterotysięcznik! Breithorn (4164m) to rzeczywiście jeden z najłatwiejszych szczytów powyżej 4000m w Alpach, ale nie oznacza to, że jest to spacer po parku. Chcę podzielić się z Wami całym doświadczeniem - od przygotowań przez sam wspinaczkę po niezapomniane wrażenia na szczycie.

Breithorn nazywany jest często "czterotysięcznikiem dla początkujących" i faktycznie - to idealna góra na pierwszy kontakt z wysokogórską wspinaczką. Dzięki kolejkom linowym z Zermatt można dostać się do Matterhorn Glacier Paradise na wysokość 3883m, co oznacza, że do szczytu zostaje do pokonania około 680 metrów łącznego przewyższenia (tam i z powrotem), gdyż trasa na początku prowadzi w dół zanim zacznie iść do góry. To sprawia, że wspinaczka jest dostępna dla osób bez ekstensywnego doświadczenia alpinistycznego, ale wymaga dobrej kondycji fizycznej.

Szczyt leży na granicy szwajcarsko-włoskiej i oferuje spektakularne widoki na Matterhorn, Monte Rosa i masyw Mont Blanc. Breithorn był pierwszy raz zdobyty w 1813 roku i od tego czasu stał się jednym z najpopularniejszych szczytów w regionie.

Przygoda zaczyna się już w Zermatt. Kolejki linowe do Matterhorn Glacier Paradise (Klein Matterhorn) to prawdziwe wydarzenie samo w sobie. Cała podróż składa się z trzech etapów i zajmuje około 46 minut:

: Zermatt → Furi (7 minut, kolejki co 5 minut)

: Furi → Trockener Steg (10 minut, kolejki co 30 minut)

: Trockener Steg → Klein Matterhorn (11 minut, kolejki co 5 minut)

Już podczas jazdy kolejkami widoki robią ogromne wrażenie. Widać lodowce, szczyt Matterhorna i cały masyw wysokogórski. Na Klein Matterhorn (3883m) znajduje się najwyżej położona stacja kolejki linowej w Europie, otoczona 38 czterotysięcznikami i 14 lodowcami.

Ważne jest, aby wyruszyć wcześnie rano - najlepiej pierwszymi kolejkami około 8:00. Po pierwsze, warunki śniegowe rano są znacznie lepsze, po drugie unikniemy tłumów turystów, a po trzecie minimalizujemy ryzyko pogorszenia się pogody w ciągu dnia.

Niezbędny sprzęt na czerwcową wyprawę

Czerwiec w wysokich Alpach to jeszcze zimowe warunki na wysokości powyżej 4000m, ale temperatury są już znacznie łagodniejsze niż w pełni zimy. Odpowiedni sprzęt to nadal kwestia bezpieczeństwa, ale można zoptymalizować wagę i objętość.

Na szczęście na Breithorn w czerwcu nie potrzebowaliśmy kasku ani urządzenia asekuracyjnego - trasa jest stosunkowo bezpieczna pod względem spadających kamieni, a technicznie nie wymaga asekuracji.

Temperatura oscylowała w okolicach 0°C, co pozwoliło na znaczne odchudzenie bagażu:

Techniki wiązania się liną w zespole dwuosobowym

Ponieważ szliśmy we dwójkę, musiałem opanować podstawowe techniki poruszania się w zespole linowym na lodowcu. Na szczęście na naszej trasie nie napotkaliśmy widocznych szczelin, ale przygotowanie i znajomość technik to podstawa bezpieczeństwa.

Linę dzieli się na trzy części w kształcie "Z". Każda osoba wiąże się na jednym z końców liny węzłem ósemkowym do karabinka na brzusznej pętli uprzęży. 

Odległość między wspinaczami powinna wynosić minimum 12-16 metrów

 - to pozwala na swobodne poruszanie się i daje szansę na zatrzymanie partnera w przypadku wpadnięcia do szczeliny.

Na głównej linie między nami zawiązaliśmy kilka węzłów ósemkowych. W przypadku upadku węzły te mogą zagrzebać się w śniegu i pomóc zatrzymać spadającą osobę. Pętle węzłów muszą być na tyle duże, aby można było przez nie przepchnąć trzonek czekana podczas ewentualnej akcji ratunkowej.

Sama wspinaczka - od Klein Matterhorn do szczytu

Start z Klein Matterhorn na wysokości 3883m to już samo w sobie niesamowite doświadczenie. Znajdujemy się w sercu lodowcowego świata, otoczeni czterotysięcznikami. W czerwcu temperatura na starcie wynosiła około 0°C - idealne warunki do wspinaczki.

Zakładanie raków Grivel Air Tech było proste i szybkie dzięki ich przemyślanej konstrukcji. 

Przerwa na przygotowanie sprzętu, założenie raków i związanie się liną

 zajęła nam około 15 minut. To dobry moment na sprawdzenie wszystkich zapięć i upewnienie się, że raki dobrze pasują do butów.

Pierwsze kilkaset metrów to spacer w dół przez 

 - tutaj trasa schodzi nieco, co oznacza że faktyczne przewyższenie do pokonania jest większe niż teoretyczna różnica wysokości między stacją a szczytem. Lodowiec w czerwcu był spektakularny - stabilny, bez widocznych szczelin na naszej trasie.

Po przejściu dolnej części plateau zaczyna się właściwa wspinaczka stromym (około 35°) zboczem firnu w kierunku grzbietu szczytowego. To tutaj po raz pierwszy poczułem prawdziwy alpejski klimat. Każdy krok wymaga koncentracji, a technika 

 (wszystkie punkty raków w kontakcie z powierzchnią) staje się kluczowa.

. Co 50-100 metrów przewyższenia robiliśmy krótkie przerwy na złapanie oddechu. Oddech staje się nieco szybszy, ale w czerwcu przy 0°C warunki są naprawdę komfortowe do wspinaczki.

Grzbiet szczytowy Breithorn to już prawdziwa górska przygoda. Ostatnie metry to najstromszy fragment, wymagający użycia czekana Climbing Technology nie tylko do równowagi, ale też do dodatkowego punktu oparcia. Zejście później okazało się strome, ale przy stabilnych warunkach śnieżnych całkowicie bezpieczne.

I nagle jestem na szczycie! 4164 metry nad poziomem morza - mój pierwszy czterotysięcznik!

Trudno opisać słowami emocje, które towarzyszą pierwszemu stanięciu na tak wysokim szczycie. 

Panorama jest absolutnie zapierająca dech w piersiach

 - Matterhorn wznosi się majestatycznie po drugiej stronie doliny, masyw Monte Rosa błyszczy w słońcu, a w oddali widać Mont Blanc. 

360-stopniowy widok na najpiękniejsze szczyty Alp

 - to coś, czego żadne zdjęcie nie jest w stanie oddać.

 - robiąc pamiątkowe zdjęcia, podziwiając widoki i po prostu chłonąc atmosferę miejsca. 

Świadomość, że stoję wyżej niż wszystkie góry w Polsce

 była niesamowita. Temperatura na szczycie wynosiła około -2°C, ale przy słabym wietrze w softshellowej bluzie było całkowicie komfortowo.

Choroba wysokościowa dopadła nas dopiero pod sam koniec trasy

 - po powrocie do Klein Matterhorn poczułem 

. To typowy objaw choroby wysokościowej, ale na szczęście bardzo łagodny. Podczas samej wspinaczki czuliśmy się świetnie, a jedyne oznaki wysokości to nieco szybsze zmęczenie i konieczność robienia częstszych przerw na odetchnięcie.

Zejście było strome, ale przy stabilnych czerwcowych warunkach śnieżnych całkowicie bezpieczne. 

Nie napotkaliśmy żadnych szczelin na trasie

, co czyniło wyprawę znacznie mniej stresującą pod względem bezpieczeństwa.

Breithorn to idealna góra na rozpoczęcie przygody z wysokogórską wspinaczką. 

Daje prawdziwy smak alpinizmu bez ekstremalnego ryzyka

, pozwala poznać swoje reakcje na wysokość i nauczyć się podstawowych technik poruszania się po lodowcu. 

, a poczucie accomplishment po zdobyciu pierwszego czterotysięcznika jest nie do opisania.

: Mimo że technicznie Breithorn nie jest trudne, 680m przewyższenia na wysokości wymaga dobrej kondycji. 4-6 tygodni regularnego treningu cardio przed wyprawą to minimum.

: Jeśli to Twój pierwszy kontakt z wysokogórską wspinaczką, koniecznie idź z przewodnikiem lub doświadczonym partnerem. 

: Sprawdzaj prognozy i bądź gotowy na zmianę planów. 

W górach pogoda zmienia się błyskawicznie

: Dobrej jakości raki (jak Grivel Air Tech) i czekan (jak CT Alpine Plus) to inwestycja na lata. Nie oszczędzaj na podstawowym sprzęcie bezpieczeństwa.

Góry nikąd nie uciekną, a Twoje bezpieczeństwo jest najważniejsze

Breithorn dał mi niesamowity wgląd w świat wysokogórskiej wspinaczki. 

 - już planuję kolejne czterotysięczniki! Jeśli myślisz o swojej pierwszej wysokogórskiej wyprawie, Breithorn w czerwcu to doskonały wybór. Przygotuj się dobrze, szanuj górę i ciesz się każdą chwilą - to doświadczenie zostanie z Tobą na zawsze.

Czy planujecie swoje pierwsze wielkie góry? Piszcie w komentarzach - chętnie podzielę się dodatkowymi wskazówkami!

Mój pierwszy czterotysięcznik

Niezapomniane widoki, szlaki nad klifami i lazurowe zatoki – Malta to wyspa kontrastów, gdzie historia spotyka się z naturą.

Lot do Valletty, transfer i zakwaterowanie w San Pawl il-Baħar. Wieczorny spacer przy brzegu, pierwszy kontakt z maltańskim charakterem wyspy.

Poranny trekking: Upper Barrakka Gardens i Fort St. Elmo – panorama portu i Wielkiej Lawy. Przejazd do Sliemy, spacer nadmorską promenadą, plażowanie i zachód słońca na Exiles Beach.

Przejście przez Mdina, zwaną „Cichym Miastem”. Po południu trekking wzdłuż klifów Dingli – zapierające dech w piersiach widoki na Morze Śródziemne. Wieczór relaksu na Golden Bay.

Prom z Ċirkewwa na Gozo. Trekking po zachodnim brzegu: Klify Ta’ Ċenċ i naturalny most Wied il-Mielaħ. Po południu kąpiel w Blue Lagoon, a jeśli czas pozwoli – szybka wizyta na Comino i relaks na Ramla Bay.

Szlak w rejonie Red Tower nad zatoką Mellieħa. Wizyta w Popeye Village i Anchor Bay, a na zakończenie dnia – chill na Qarraba Bay lub Paradise Bay.

Wycieczka na południowe wybrzeże: spektakularne formacje Blue Grotto, trekking wzdłuż skał i podziwianie morskich jaskiń z poziomu lądu i łodzi.

Poranny spacer po malowniczej wiosce rybackiej Marsaxlokk, wizyta w naturalnym basenie skalnym St. Peter’s Pool. Po południu chill nad Kalanka Bay lub Pretty Bay w Birżebbuġa. Wieczorny lot powrotny o 20:35.

Malta to tygodniowa mieszanka bogatej historii Valetty, bajkowych krajobrazów Gozo i Comino, imponujących klifów Dingli i Blue Grotto oraz sielankowych plaż. Idealna na trekking, plażowanie i eksplorację południowego skraju Europy.

Malta w Tygodniowej Pigułce: Zwięzła Relacja z Podróży

Oceaniczne klify, wulkaniczne krajobrazy i słoneczne plaże – Teneryfa to wyspa kontrastów, która oczarowuje różnorodnością atrakcji.

Wylądowanie WizzAirem z Katowic o 15:55, odbiór Dacii Sandero i zakwaterowanie w Coral Teide Mar w Puerto de la Cruz. Popołudniowe zwiedzanie miasta i pierwsze wrażenia z kanaryjskiego klimatu.

Spacer po urokliwych uliczkach Garachico, wizyta w naturalnych basenach Los Chochos oraz chwila relaksu nad Atlantykiem.

Całodniowa wyprawa do Loro Parku – delfiny, papugi i pingwiny, a potem powrót do Puerto de la Cruz na wieczorny spacer.

Wjazd do punktu widokowego Humboldta, eksploracja kaldery La Caldera i odpoczynek na czarnej plaży Bollullo.

Kolejką na stację bazową przy 3 555 m n.p.m., wejście na szczyt Teide (3 718 m) i marsz wśród surowych, “marsjańskich” krajobrazów.

Górski trekking w Parku Anaga z widokami na zalesione wzgórza i odpoczynek na plaży Playa de la Arena.

Przejazd przez Costa de Acentejo do Santa Cruz, kąpiel na Playa de Las Teresitas i relokacja do AirBnB w La Jaca.

Poranne obowiązki (pranie), zabawa na dachu w El Jaca, eksploracja portu w Las Galletas oraz plażowanie w Los Cristianos i Playa de Las Américas.

Przejazd do wioski Masca, widoki na klify Los Gigantes i kąpiel w zatoczce Playa de Los Guios.

Wyprawa statkiem z La Jaca na obserwację wielorybów, skoki do oceanu i relaks na Playa Diego Hernandez.

Wizyta w El Médano – centrum sportów wodnych, spacer u podnóża Montaña Roja i plażowanie na Playa de La Tejta1.

Trekking po wąwozie tajemniczego kanionu, kolejne chwile na Tejicie i zabawny akcent – pizza serwowana przez robota-kelnera.

Poranki w skalnych basenach Bajamar, podziwianie imponujących fal i latarni morskiej tonącej w oceanie.

Ostatnie plażowanie, pakowanie i wieczorny lot o 17:50 – z sercami pełnymi kanaryjskich wspomnień.